Koto Museum

Deze dag was het Koto Museum het centrum van onze aandacht. Smakelijke verhalen die ten grondslag lagen aan de Creoolse koto en met name de angisa, niet zelden vanwege overspel. Of zoals een van de mannelijke bezoekers zei: "forgive our weakness for the sweetness". Christine van Russel-Henar hield ons gevangen met haar uitleg en lach. En ik gebruikte m'n phone volop voor allerlei foto's van de kleurrijke gewaden.

Daarna kwamen we voor de lunch bij Soeposo terecht. Op YouTube had ik daar toevallig een filmpje over gezien dus natuurlijk moest ik de beroemde pindasoep met tomtom proeven. Jummie. Zeker met een Parbo biertje ernaast was dit goed toeven in de binnentuin.

Houten kathedrale basiliek

Elke dag hebben we 1 centrale bezichtiging gepland deze week. Tussen 10 en 14 uur. Daarna is het te warm en doe je extra rustig aan. Persoonlijk vind ik tussen 25 en 35 graden heerlijk, maar zelfs Surinamers klagen nu dat het wel erg lang erg droog is geweest.
Deze dinsdag was de belangrijkste bezienswaardigheid de St.Petrus en Paulus Kathedraal in het hartje van Paramaribo.
Heel bijzonder om een volledig houten basiliek te bezoeken en zelfs een eucharistieviering bij te wonen. Met openstaande ramen, geluiden van tropische vogels en een inspirerende preek over de afgunst van de hogepriesters en schriftgeleerden waar Jezus het slachtoffer van werd. Hoe verschillend het ook is: de hosties zijn over de hele wereld net zulke vieze, plakkerige schijfjes.

Na een siesta in J's slaapkamer met airco zijn we ons diner gaan nuttigen bij warung Miroso. Hoofd- en nagerecht met ieder 2 drankjes en we waren in totaal gedrieën 33 euro kwijt. Leven als de spreekwoordelijke God in Frankrijk.

Landen

Vandaag stond in het teken van 'landen' in Suriname. Met een bezoekje aan de dichtstbijzijnde supermarkt, een autorit door Paramaribo-Noord, waar de villawijk in twee straten overgaat in een buurt met vervallen woningen, en vooral bijpraten. Samen eten, samen genieten.

Vriendschap vieren

En toen stond ik met de boardingpass klaar bij de gate om te vliegen toen bleek dat de Surinaamse regering besloten had een 'Entry Fee Voucher' te verplichten. Alleen...stond dat nergens vermeld in de boekingsprocedure en bleek ik lang niet de enige te zijn die onverrichterzake weer naar huis kon. Bedankt, KLM. Uiteindelijk kon ik alsnog 5 dagen later op 10 maart het vliegtuig instappen.

De vliegtuigtrap afdalend om voet op Surinaamse bodem te zetten, gleed de warmte als een comfortabele jas om mijn lichaam heen. Wat heerlijk na al die maanden grauwheid en regen.
Julia en Henri begroeten me en de taxi van Ashruf bracht me veilig naar m'n onderkomen in de schildersbuurt bij de hartelijke Carmelita.

Alles auto

'Nimm mich' stond er op het bierviltje dat het koele glas Herrnbrau ondersteunde. Klinkt erg opdringerig. Dat gevoel bekroop mij ook enkele uren eerder toen ik achter een A8 plaatsnam. Maar ik loop op de zaken vooruit.
Vandaag vertrokken we na een degelijk ontbijt uit Stuttgart en zetten koers naar Ingolstadt. Een plaats waar ik tot voor een paar weken geleden nooit van gehoord had maar wat de thuishaven blijkt te zijn van het merk Audi. Een niet onaanzienlijk deel van het oppervlak van deze plaats is gereserveerd voor de fabrieken, showrooms en het museum van het merk met de vier ringen. Vlak voor aankomst raakte het navigatiesysteem nog even helemaal de kluts kwijt vanwege een omleiding maar wij lieten ons niet misleiden en wisten uiteindelijk de borden naar het Audi Forum weer gewoon te traceren.

Ook hier trakteerde het museum ons op een chronologisch overzicht van het gemotoriseerd vervoer in het algemeen en dit merk in het bijzonder. Dat was een lastigere klus dan 1 dag geleden want Ernst Horch richtte niet alleen het het gelijknamige Horch merk op, maar enkele jaren later ook Audi. Lesje geschiedenis: 'Audi vindt zijn oorsprong in het jaar 1899. Ex-Benz werknemer August Horch start dan met enkele partners het automerk Horch in het stadje Zwickau. Na 10 jaar verkoopt August zijn aandeel in Horch en wil hij een nieuw bedrijf starten onder de zelfde naam in het stadje Igolstadt. Nadat hij hervoor aangeklaagd werd moest hij een andere naam verzinnen. Hierop kondigde hij een vergadering af in het huis van Franz Fikentscher, om hier met zijn personeel een nieuwe naam te verzinnen voor het bedrijf. De zoon van Franz was op dit moment bezig met het bestuderen van zijn Latijn huiswerk. Hij opperde het idee om Horch, wat Duits is voor luister, ter vertalen in het latijn, wat Audi betekend. Sommige mensen beweren dat Audi zou staan voor 'Auto Union Deutschland Ingolstadt', maar de Auto-Union werd pas in de jaren 30 gevormd.

In 1932 besloten de merken Audi, DKW, Horch en Wanderer verder te gaan onder één naam, de Auto Union. Hier zijn ook de 4 ringen in het Audi logo uit ontstaan. Naast de Auto-Union, bleven de merken tot de jaren 60 als zelfstandig bedrijf opereren. Maar dit stopte na overname door de Volkswagen groep.` Waarvan akte.

Koef en ik gingen ook op zoek naar een van de auto´s waar hij nog als kleine jongen in gezeten had: de NSU Prinz 100 en jawel, in de caroussel met mooie modellen kwam hij langs draaien. De winkel verkocht zelfs een schaalmodel dus dat werd aangeschaft om als beloning voor het lenen van de A4 aan de (schoon)ouders te geven.

Het mooie van dit museum is dat er meer een inkijk gegeven wordt in de achterliggende techniek en dat er veel ansichtkaarten zijn die je mee kunt nemen om je liefde voor het merk nog eens te onderstrepen.

Die liefde, of moet ik zeggen hebberigheid, kwam tot een voorlopig hoogtepunt toen we het Servicecentrum binnenstapten, dat aan de overkant van het museum gelegen is. Daar staan de huidige paradepaardjes te pronken. Viel mijn oog eerst op de R8, toen ik me 180 graden gedraaid had, stond daar de A8 Hybrid. De deur stond uitnodigend open.....
Tja, en dan gaan we ons vanaf nu afvragen hoe die 120.000 euro incl. leuke opties ooit vanaf de ene bankrekening naar de andere overgeschreven wordt. Goed, gelukkig hebben we de foto´s nog, zullen we maar zeggen.

Hotel Ammerlaan ligt aan de rand van Ingolstadt. Wel mooi bij de uitvalsweg A9 gelegen, maar te ongunstig t.o.v. de binnenstad om nog aan de zwier te gaan dus op aanraden van de vriendelijke hotelbediende bezochten we het Beierse restaurant Wirtshaus zum Pauli. Met dus dat bierviltje....

Mercedes was een meisje

Vandaag staan er twee bezienswaardigheden op het menu, de Chinese tuin en het Mercedes Benz-museum. Allebei gelegen aan de route waar de hop on-hop off-bus langs komt. Krijg je meteen een overzicht van de stad Stuttgart incl. historische wetenswaardigheden vanaf-een-bandje. De blauwe route duurt 1 uur. Na afloop versterkten we even de inwendige mens om daarna met de metro opnieuw richting de eerste stop, het Mercedes-Benz museum te gaan. Dat was een vergissing want wat een halte dichtbij leek op de kaart, was toch een wandeling van een dik half uur voordat het gebouw van architect Ben van Berkel opdoemde.

Wat mij dan altijd weer verbaast is hoe mensen in hetzelfde tijdperk en geografisch niet eens ver van elkaar tot dezelfde uitvindingen komen, zonder verder (veel) contact met elkaar te hebben. Zoals het geval bleek te zijn met die mannen die bezig waren met het ontwerpen van gemotoriseerd vervoer. Van paard en fiets naar koets en motor, van sloep naar vliegtuig naar....

Zonder twijfel was de mooiste auto toch de Mercedes SL300 Gullwing waar de link naar verwijst. Uit 1955 en van een tijdloze schoonheid, gezien de grote hoeveelheid bezoekers die zich er aan vergaapten. Ik zeg: dat vraagt om een opnieuw in productie nemen, maar dan niet zoals de mislukte Beetle c.s.
Enne....Mercedes? In de beginperiode, rond 1900,doet zakenman Emil Jellinek in Zuid-Frankrijk als distributeur goede zaken voor Daimler. Zó goed dat vanaf 1902 de naam van diens dochter Mercédès als merknaam wordt gebruikt.

Na 3.5 uur konden mijn hersenen de hoeveelheid visuele en tekstuele info niet meer bolwerken en was het tijd voor een tweede ronde in de toeristenbus om in de Panoramastrasse uit te stappen. Niet voor niets zo genoemd, zoals een foto mag aangeven. Daar ligt de Chinese tuin. Dat klinkt groter dan het is want als je heel langzaam loopt en veel foto's neemt, heb je het in 20 minuten echt gezien. Wat ik niet op de gevoelige plaat heb vastgelegd zijn de tientallen (honderden?) peuken van filtersigaretten die er op de grond lagen. Je hart doet pijn als je de licht vervallen toestand van het geheel ziet. Een tuinman die 1x per week even een bezem er door heen haalt.....dat moet toch mogelijk zijn?

Voor het avondeten was ik deze keer beter voorbereid. Eerst een verfrissende Eichbaum - het lekkerste bier tot dan toe volgens Koef - in de Biergarten im Schlossgarten. Daarna naar het Calwer Eck restaurant met nog meer huisgebrouwen goudgeel vocht en een selectie van de Beierse specialiteiten. Spätzle, Maultaschen en Pfifferlingen. Machtig, kan ik je zeggen.

Uitbuiken op de hotelkamer dus en een hotel boeken voor morgen als we naar het volgende hoogtepunt in de automobielindustrie gaan: Ingolstadt, plaats van de Vier Ringen.

Een roadtrip

Dit wordt echt een last minute vakantie. De drie dagen van een paar weken geleden waren wel erg kort. Daarom nog 4 dagen gepland. Alles bijeen dan maar liefst een hele week vakantie! Ook deze keer gaat de reis naar de oosterburen. Niet te ver weg, met taal, cultuur en eten/drinken wat bevalt. En heerlijk weer.

De auto van de schoonouders werd gisteren opgehaald en de cd-wisselaar is gevuld. De 'greatest hits' van de Steve Miller Band blijkt ideaal als achtergrond voor deze roadtrip. 'Time keeps on slippin', slippin', slippin' into the future'. Vervolgens de songs van James Darren (de liefhebbers van Start Trek's Deep Space Nine weten dan wat er bedoeld wordt), de vioolsymfonieen van Vivaldi en als toetje Level 42. Genieten van het heuvelachtige landschap onderweg.
Blij reden we Stuttgart binnen. Het Neotel hotel blijkt wel ruim 25 minuten met de metro van het centrum af te liggen en er is geen airco op de kamer dus klamme warmte, maar een flinke slok van het plaatselijke brouwsel is een mooie tegenhanger.

Bij de VVV een plattegrond en wat andere info gescoord en na een snelle maaltijd op tijd naar bed om de dag van morgen energiek tegemoet te gaan.

Thema deze week is Auto's. Dus.

Doorrijden in Duitsland?