Mosselen in Middelburg

Vandaag een dagtochtje, naar Middelburg. Via een omweggetje natuurlijk, want als je dan toch eens in Zeeland komt, doe je meteen een 'damroute' en pak je een paar eilanden. Uiteindelijk was het daarom al 3 uur toen we uitstapten en een wandeling door de historische kern maakten. Mooie vestingstad met tal van historische gebouwen en fotogenieke doorkijkjes. Dankzij de moderne technologie van mobiele technologie en gps kon ik mijn dierbare vriendin Jeanette nog even een knuffel geven en daarna togen mijn man en ik naar de Vlasmarkt waar de mosselfeesten EN de regen net losbarsten. Maar ja, mosselen moeten zwemmen ;-). Zeker als dat in ricard gebeurt. Kort en goed gingen de pannetjes schoon leeg en togen we voldaan van de zilte zeelucht terug naar de toch wat ahistorische thuisstad.

Vakantie in achtertuin

Kleine wijziging: vandaag bleven we thuis. Behalve voor de lunch en diner dan. Maar met een hangmat tussen 2 bomen in, blije katten en een glad hoofd, is het goed toeven. De ene foto, genomen bij Il Ristore Italiano, zegt genoeg

Klimgeiten in Luxemburg

Na het ontbijtin Saarbrücken gingenwerichting Luxemburg, 99 km verderop. De rit was net zo mooi door dat landschap als de dag eerder.Genieten. Koef achter het stuur van de Audi A4, niet bevreesd om de 200 op de teller aan te tikken.

Om 10.15 uur kwamen we al in de hoofdstad aan. Een uiterst vriendelijke jongeman reikte ons de stadsplattegrond in het stationsgebouw aan en gaf wat korte aanwijzingen. Onderweg naar de mooiste uitzichtspunten werd het al warmer en warmer. Het kwik steeg binnen 2 uur naar 28 graden. Aangezien Luxemburg nogal veel hoogteverschillen in de stad kent, voelden we ons ware klimgeiten aangezien we bruggen zowel van bovenaf als van onderop wilden bekijken!

Schoon, aangeharkt en vol van financiële instellingen, dat is Luxemburg in een notendop. De foto van de hondenpoepzakjes getuigen van de netheid, de vergezichten van de pittoreske aanblik. Rond 3 uur zetten we weer koers naar huis en werd de tank nog eens goed en goedkoop volgegooid.

Morgen een nieuwe stad!

Kalm Saarbrücken

Een dagje is genoeg. En dat zullen de inwoners van Saarbrücken niet leuk vinden om te horen maar als toerist is het helemaal oke. Je maakt een wandeling in de vorm van een U en doet daar rustig 2.5 uur over en dan heb je de historische gebouwen en andere schoonheid van de stad gezien. Slechts bij bezoek van een museum o.i.d ben je iets meer tijd kwijt.

Am Stiefel is een brouwerij en restaurant dat in alle folders en sites genoemd wordt. Geen opsmuk, vriendelijk personeel en grundlich eten. Bij zomerse dagen op hun binenhof, wat wil een mens nog meer.

Het City Hotel ziet er aan alle kanten gedateerd uit. Maar onze kamer is ruim, de omgeving is zeer stil en ook hier geldt: als je je niet verwend gedraagt, is het prima in orde.

Snelle beslissers

Dit jaar gaan we voor een paar korte trips met een actieradius van 400 km rond Eindhoven zodat we na 1 overnachting weer thuis kunnen zijn. Een nieuwe huisgenoot nodigt daartoe uit :-) Morgen daarom een bezoek aan Saarbrucken.

Groene politiek

Zondag, de laatste volle dag in Berlijn. Na 2 dagen genieten van het openbaar vervoer, huren we nu de fiets om in een ander tempo de stad te verkennen. En we kiezen ook voor een niet zo voor de hand liggend eindpunt: Berlin Tempelhof. Het voormalige vliegveld van het oosten is sinds een paar jaar niet meer als zodanig in gebruik. Het wordt herontwikkeld maar tot die tijd hebben de burgers het al gewoon geclaimd als een prachtig gebied om te recreëren. Het is een hele mooie, warme, zonnige dagen dus honderden mensen trekken er heen. 95% is daarbij sportief bezig: skatend, hardlopend, fietsend, vliegerend. De rest picknickt. Beetje hippie-sfeertje.
De fietstocht erheen gaat via een omweg. Hans wil nl. nog wat foto's maken van het vroegere racecircuit bij Avus, met de aansluiting A100. De fascinatie voor asfalt en infrastructuur is niet echt aan mij besteed maar de aansluitende stukjes wijk Charlottenburg en Friedgarten des te meer. Je zou je zo maar kunnen voorstellen dat je een pied a terre er op na houdt, hier.

Het eerste deel van de fietstocht gaat overigens door de Tiergarten. De groene long van Berlijn met aan de oostelijke zijde geflankeerd door allerlei regeringsgebouwen. Niet in de laatste plaats de Reichstag. We vangen geen blikken op van politici, het is immers zondag en vakantietijd, maar des te meer van luierende lama's, zonnende flamingo's en jonge vaders met babies in draagzakken.

Als we aan het eind van de middag bij het vliegveld aankomen, beginnen de eerste wolken al grijzer te worden en een uurtje later stort het water zich over de haastig wegspiedende mensen uit. We belanden per toeval in een buurtcafé en wachten tot de bui over is. Fietsen dan terug richting centrum en nuttigen het avondmaal in de Kartoffel Keller. Stevig eten gaat er wel in na zo'n ritje en ze hebben zelfs een aantal vegetarische opties.

Na nog wat regenspetters buiken we uit in ons hotel. Hotel Adelante is de 4 sterren waard, op het kleine minpuntje na dat de toiletartikelen niet meer aangevuld worden en onze voorraad douchegel op is. In de ontbijtkamer zwaait een Italiaanse de scepter, wat o.a. blijkt uit de ruime hoeveelheid mozzarella, tomaat en olijven bij het ontbijt. Een beetje vreemd, maar wel lekker.

De toerist uithangen

Bij het ontbijt kon ik me al verheugen in een tweede dag met de metro. Word altijd blij van de geur, de onderwereld en de snelheid waarmee de U-bahn je brengt waar je wezen wilt. Doordat er ook wat werkzaamheden aan het spoor waren,namen we zelfs bewust een omweg naar station Dahlem. Gelegen in een behoorlijke buitenwijk ten zuidwesten van het centrum. Wordt in de reisgidsjes hooguit genoemd als lokatie van 2 bezienswaardigheden: de botanische tuin en Staatliche Museen. Een van die drie is het Aziatisch museum; ik moest natuurlijk weer zo nodig boeddha's enscrolls gaan bekijken. Ook een Japanse theeruimte kwam je met z'n nieuwheid tegemoet. Een paar uur is absoluut te kort maar als voorproefje voor een volgende keer kan ik het iedereen aanbevelen.

Op de terugweg besloten we zowel buslijn 100 als 200 te gebruiken om in sneltreinvaart langs de bezienswaardigheden te gaan. En als je dan ook nog een t-shirt koopt met de mannetjes van de voetgangersoversteeklichten er op met Berlin als opdruk, dan ben je een waarlijk toerist die de currywurst goed laat smaken!

De foto's waarin Hans en ik ons nederig opstellen t.o.v. Marx en Engels horen daar bij, net als de foto van de bierfiets, genomen vanaf de bovenste voorruit van de bus.

En wat mooier dan een wandelingetje over Unter den Linden te besluiten met een maatlje bij Vapiano. Een restaurant als een geoliede machine. Niet bijzonder qua eten (pizza, pasta) maar wel om de logistiek te bewonderen.

Memory lane

Vandaag, vrijdag 12 augustus, staat in het teken van de Muur. We kopen bij de receptie van het hotel een Welcome Carden reizen 4 haltes met de metro om zo dicht mogelijk bij Checkpoint Charlie uit te komen. Binnen no time zijn we gedesoriënteerd: het voormalig westelijk gedeelte herkennen we met winkels en commerciële drukte. Het oostelijk deel was kaal en onherbergzaam. Was. Nu staan er net zulke hoge gebouwen met reclame-uitingen als 200 meter verderop. We lopen langs de schutting die het verhaal vertelt. We zien de Muur die nu verticaal op straat aangegeven is. Waar auto's op geparkeerd staan. Landrovers, oldtimers en gewone Mercedessen.

Een oneindige droefheid overvalt me, die alleen maar groter wordt als de Topographie des Terrors bezocht wordt. Hoe onwetend is de mens dat die DIT een ander mens aandoet? Hoe onwetend ben ik nog in het lijden dat ik veroorzaak? Weliswaar op kleinere schaal maar toch. De noodzaak verder te gaan op het boeddhistisch pad wordt me ook juist hier zo ontzettend duidelijk.
Alles wordt veroorzaakt door te denken in dualiteiten. Goed versus kwaad, macht versus overgeleverd zijn, wij en zij.

Natuurlijk is ook de glimlach nooit ver weg. Een stoet Trabi's wacht bij het verkeerslicht en vervolgt tuffend de weg. Het Berlijnse pilsje smaakt goed na uren wandelen in het zonnetje en restaurant Aigner heeft inderdaad de originele Weense Tafelspitz tot kunst verheven!