Hans en ik besluiten enkele weken geleden dat we samen naar Berlijn gaan, ruim 20 jaar nadat we daar afzonderlijk voor het laatst geweest zijn. Vlak na de val van de Muur. Terwijl we beiden ook daarvoor Berlijn hebben bezocht. We zijn benieuwd hoe we ons nu daar voelen. We realiseren ons dan nog niet dat we nu opnieuw een kanttekening in de geschiedenis vormen want 13 augustus blijkt het 50 jaar geleden te zijn dat de muur wordt gebouwd. We zien nu de vlag dan halfstok hangen en kijken 2 avonden lang naar documentaires op de Duitse tv over dit kleine deel van de geschiedenis van de menselijke waanzin.

11 augustus: de dag staat in het teken van de autorit Eindhoven-Berlijn. We vertrekken rond 9 uur 's ochtends en komen 's middags om 5 uur aan, na nog 3 kwartier in de file in Berlijn te hebben gestaan. De Navigon, het navigatiesysteem op de iPad, doet z'n werk uitstekend maar laat ons in Berlijn een rare route rijden. Dat gaan we anders doen bij de terugtocht.

Kunnen we meteen een mythe ontkrachtigen? De mythe van de Deutsche Autobahn. Dat je na de grensovergang onbeperkt hard kan en mag rijden. Niet waar. Van de 650 km die Eindhoven scheidt van de Duitse hoofdstad, is hooguit 50 km zonder snelheidsbeperking. En dat is niet 1 stuk, maar brokjes van 8 of 9 km. De rest is gewoon 120, 100 of - heel vaak - 80 km want het barst van de wegwerkzaamheden. Dat was me vorig jaar richting Denemarken ook opgevallen. En als je ruim 6 uur effectief moet rijden om ruim 600 km af te leggen, kan een kind uitrekenen dat 100 km per uur echt niet zo snel is. Waarvan akte.