Vandaag staan er twee bezienswaardigheden op het menu, de Chinese tuin en het Mercedes Benz-museum. Allebei gelegen aan de route waar de hop on-hop off-bus langs komt. Krijg je meteen een overzicht van de stad Stuttgart incl. historische wetenswaardigheden vanaf-een-bandje. De blauwe route duurt 1 uur. Na afloop versterkten we even de inwendige mens om daarna met de metro opnieuw richting de eerste stop, het Mercedes-Benz museum te gaan. Dat was een vergissing want wat een halte dichtbij leek op de kaart, was toch een wandeling van een dik half uur voordat het gebouw van architect Ben van Berkel opdoemde.

Wat mij dan altijd weer verbaast is hoe mensen in hetzelfde tijdperk en geografisch niet eens ver van elkaar tot dezelfde uitvindingen komen, zonder verder (veel) contact met elkaar te hebben. Zoals het geval bleek te zijn met die mannen die bezig waren met het ontwerpen van gemotoriseerd vervoer. Van paard en fiets naar koets en motor, van sloep naar vliegtuig naar....

Zonder twijfel was de mooiste auto toch de Mercedes SL300 Gullwing waar de link naar verwijst. Uit 1955 en van een tijdloze schoonheid, gezien de grote hoeveelheid bezoekers die zich er aan vergaapten. Ik zeg: dat vraagt om een opnieuw in productie nemen, maar dan niet zoals de mislukte Beetle c.s.
Enne....Mercedes? In de beginperiode, rond 1900,doet zakenman Emil Jellinek in Zuid-Frankrijk als distributeur goede zaken voor Daimler. Zó goed dat vanaf 1902 de naam van diens dochter Mercédès als merknaam wordt gebruikt.

Na 3.5 uur konden mijn hersenen de hoeveelheid visuele en tekstuele info niet meer bolwerken en was het tijd voor een tweede ronde in de toeristenbus om in de Panoramastrasse uit te stappen. Niet voor niets zo genoemd, zoals een foto mag aangeven. Daar ligt de Chinese tuin. Dat klinkt groter dan het is want als je heel langzaam loopt en veel foto's neemt, heb je het in 20 minuten echt gezien. Wat ik niet op de gevoelige plaat heb vastgelegd zijn de tientallen (honderden?) peuken van filtersigaretten die er op de grond lagen. Je hart doet pijn als je de licht vervallen toestand van het geheel ziet. Een tuinman die 1x per week even een bezem er door heen haalt.....dat moet toch mogelijk zijn?

Voor het avondeten was ik deze keer beter voorbereid. Eerst een verfrissende Eichbaum - het lekkerste bier tot dan toe volgens Koef - in de Biergarten im Schlossgarten. Daarna naar het Calwer Eck restaurant met nog meer huisgebrouwen goudgeel vocht en een selectie van de Beierse specialiteiten. Spätzle, Maultaschen en Pfifferlingen. Machtig, kan ik je zeggen.

Uitbuiken op de hotelkamer dus en een hotel boeken voor morgen als we naar het volgende hoogtepunt in de automobielindustrie gaan: Ingolstadt, plaats van de Vier Ringen.